درود بر عاشقان کوهها

با تو کوستان نمی گویم
نمی  خوانم من آن آواز هستی را
نمی گویم که می رقصد درآن پایین گل پژمرده ای تنها
گل سرخ، گل عشق ،چو همزاد شقایق ها
کنارش رود پهن آرزو
روان ازچشمه سارقله ای آزاد...
درآن بالا که کولاک مکررمی زندبرچهره مردان ومی گوید
میااینجاتوای همیارکوهستان،
غرور کوهنوردبرقله ام پیداست...

اره ۳۱ اردی بهشت ۱۳۷۷ بود که زحمات عاشقان ایران  پس از سالها و ماه ها تلاش بی وقفه ثمر داد.

 و برای نخستین بار در ساعت ۸.۴۵ دقیقه  بام جهان عاشقانه به ایرانیان نیز اجازه زیارت داد.

 از ته ته دل تبریک می گویم بر همه ی کوهی ها خصوصاٌ عزیزانی که سه ماه مردانه

 تلاش کردند و چه ها کشیدند.

 دست مریزاد

صادق آقا جانی - اقبال افلاکی - فریدون بیاتانی - ابوالفضل سقایی - همایون بختیاری - محمود مقدم

احمد قانعی- رسول نقوی - زنده یاد داود خادم - زنده یاد محمد اوراز - حمید اولنج - جلال چشمه قصابانی

رضا زارع -عباس علی نژاد- بهمن رستمی- محمد جدائیان - و نگارنده خود حقیر نجاریان